Zestien jaar geleden kwam Piotr Smigielski naar Nederland, gedreven door de hoop op een beter leven. Het liep anders. Hij verloor door zijn alcoholverslaving zijn eerste, tweede en derde baan. Uiteindelijk belandde hij op straat. Piotr vertelt: “Den Haag werd mijn tweede thuis, maar niet op dezelfde manier als voor anderen. Voor mij betekende het overleven, kou lijden en het gevoel van waardeloosheid.”
Piotr legt uit hoe het straatleven hem in zijn greep hield: “Ik raakte niet alleen verslaafd aan alcohol, maar ook aan het leven op straat. Het voelde alsof ik daar thuishoorde, wat ervoor zorgde dat ik nog meer ging drinken. Op een dag ontmoette ik in Den Haag het team van Barka. Het was moeilijk voor mij om hulp te vragen. Ik schaamde me en had het gevoel dat niemand me echt kon begrijpen. Maar Barka gaf niet op. Ze hielden contact, spraken met me en probeerden me te motiveren.”
Uiteindelijk besloot Piotr om terug te keren naar Polen. Daar sloot hij zich aan bij een van de gemeenschappen van Barka en begon aan een intensieve verslavingstherapie. “Ik moest leren anders te denken, nieuwe gewoontes aanleren en bouwen aan een toekomst. Tijdens mijn verblijf in de gemeenschap leerde ik praktische vaardigheden, zoals het bouwen van dierenverblijven. Dat gaf me het gevoel dat ik weer iets waard was”, vertelt Piotr.
“Ik weet hoe het is om in de duisternis te zitten, en ik wil anderen helpen het licht te vinden.”
Een paar jaar later verliet Piotr de gemeenschap en verhuisde hij naar Poznań, waar hij zelfstandig ging wonen. “Het was een enorme stap, maar het gaf me de kans om te laten zien dat ik mijn leven echt had veranderd. Toen ik werd gevraagd om als ervaringsdeskundige terug naar Nederland te komen om anderen te helpen, voelde dat als een missie. Het voelt niet als werk voor mij; het is mijn manier om iets terug te geven. Ik weet hoe het is om in de duisternis te zitten, en ik wil anderen helpen het licht te vinden.”
Piotr heeft inmiddels meerdere keren Nederland bezocht om dakloze mensen te ondersteunen. Sinds kort is hij ook actief in IJsland. “Het is een grote verantwoordelijkheid om mensen te helpen die in dezelfde situatie zitten als waar ik ooit in verkeerde. Maar ik weet hoe belangrijk het is om iemand hoop te geven, omdat iemand dat ooit ook voor mij deed.”
